NAWY i KAPLICE CHIESA NUOVA
 |
| CHIESA NOUVA - TABLICA WENĄTRZ KOŚCIOŁA - 15X2023 |
KAPLICE BOCZNE
Boczne kaplice zostały udostępnione bogatym rodzinom, od których oczekiwano, że je ozdobią i będą utrzymywać (co było praktykowane w wielu kościołach w Rzymie). Jednak zgodnie z życzeniem Filipa Neri kaplice te miały być ozdobione cyklem scen z życia Matki Bożej, a ich dedykacja miała być zgodna ze schematem opracowanym przez świętego, który miał pozwolić odwiedzającym medytować nad poszczególnymi epizodami w kolejności ich zajścia (zaczynając od kaplicy Ofiarowania NMP w lewym ramieniu transeptu i podążając dalej zgodnie z ruchem wskazówek zegara). W efekcie opiekunom kaplic nie wolno było wybierać własnych dedykacji, co było standardową praktyką w innych miejscach.[1]
Kaplice, początkowo otwierające się na jedną nawę, zostały w latach 1594-1606 przebudowane, aby zrobić miejsce dla naw bocznych. [4]
Pierwszy ołtarz po prawej stronie to Ukrzyżowanie autorstwa Pulzone'a z freskami na suficie namalowanym przez Lanfranco. Trzeci ołtarz to Wniebowstąpienie autorstwa Girolamo Muziano , czwarty to Pięćdziesiątnica autorstwa Giovanniego Marii Morandiego; piąty, Wniebowzięcie Cerriniego . W transepcie znajduje się Koronacja Marii autorstwa Cavaliere d'Arpino , który namalował także pierwszy ołtarz (Ofiarowanie w Świątyni) po prawej stronie. W prawym prezbiterium znajduje się kaplica rodziny Spada , ukończona w 1593 roku przez Rainaldiego, wewnątrz Madonnę z Dzieciątkiem ze świętymi Karolem Boromeuszem i Ignacym Loyolą (1675) namalował Maratta. W centralnym prezbiterium cyborium z brązu zaprojektował Ciro Ferri w 1681 r. Madonna z Dzieciątkiem z bocznymi panelami przedstawiającymi świętych Domitillę, Nereusa i Achilleusa oraz świętych Grzegorza Wielkiego, Maura i Papianusa (1606–1608) to jedno z nielicznych dzieł namalowany przez Petera Paula Rubensa, stworzony specjalnie na zamówienie rzymskie. Zlecone za 300 scudi przez prałata Jacopo Serrę(urodzony w Genui wspólnik Banku Pallavicini i brat Marii Di Antonio Serry, której portret Rubens namalował w 1606 r., po zainstalowaniu ołtarza wywołał „poruszenie” wśród obserwatorów w Rzymie, którzy na ogół nie byli przyzwyczajeni do stylu malarstwa flamandzkiego. W lewym transepcie znajduje się Ofiarowanie Maryi do świątyni (1593–1594) autorstwa Federico Barocciego . Wykonał dwa cieszące się wielkim podziwem w swoich czasach ołtarze, w tym jeden w Kaplicy Nawiedzeń (1583–1586). Zakrystię rozpoczęto w 1621 r. według planów architektonicznych Mario Arconio, a ukończono przez Paolo Maruscelli w 1629 r. W zakrystii znajduje się marmurowa grupa rzeźb przedstawiająca S. Filippo z aniołem autorstwa Alessandro Algardi. Freski ścienne są autorstwa Francesco Trevisaniego, Błogosławieństwo Chrystusa autorstwa Cerriniego, a freski na suficie przedstawiające aniołów niosących instrumenty Męki Pańskiej (1633–34) autorstwa Pietro da Cortona. Piąty ołtarz po lewej stronie to Zwiastowanie (...); czwarty to Nawiedzenie Barocciego z freskami na suficie przedstawiającymi świętych autorstwa Saraceni. W trzeciej Adoracji pasterzy autorstwa Durante Albertiego i na sklepieniu freski przedstawiające świętego autorstwa Cristofano Roncalli. Drugi ołtarz to Pokłon Trzech Króli autorstwa Cesare Nebbii; pierwszy, „Podarowanie świątyni autorstwa d'Arpino ”. W 1635 roku Alessandro Salucci pracował nad dekoracjami Kaplicy Ofiarowania Matki Bożej. Salucci namalował freski na sklepieniu, przedstawiające historię Anny, Elkany i młodego Samuela. Freski Salucciego zostały namalowane na dekoracjach wykonanych przez Domenico de Coldie w 1590 roku. Warto uwiecznić jeden obraz, który nie pozostał w przeznaczonej dla niego kaplicy; Ołtarz Caravaggia przedstawiający Złożenie Chrystusa do grobu został zamówiony przez Alessandro Vittrice, siostrzeńca jednego z przyjaciół św.Filipa, i przedstawiał złożenie do grobu w radykalnie naturalistycznym formacie, odmiennym od wspaniałego stylu, jaki można znaleźć w pozostałych ołtarzach. Oryginał znajduje się w Pinakotece Watykańskiej. Jej miejsce zajmuje obecnie kopia flamandzkiego malarza. Neri został pochowany w kaplicy na lewo od chóru, która jest mu poświęcona, w grobowcu ozdobionym masą perłową Zaprojektowana przez Onorio Longhi w 1600 roku, pierwsza ośmiokątna część kaplicy posiada centralny obraz na sklepieniu przedstawiający św.Filipa autorstwa Roncalliego oraz ołtarz Matki Boskiej ukazującej się św. Filipowi Neri autorstwa Guido Reniego (obecnie kopia mozaikowa). W wewnętrznej, bardziej oddalonej części kaplicy Cortona dodała latarnię, aby wpuścić więcej światła, a kopuła została odnowiona, być może przez Ciro Ferriego. Do kościoła przylega Oratorio dei Filippini zaprojektowane przez barokowego architekta Francesco Borrominiego, który swoją ceglaną fasadą stworzył wyraźny kontrast z konwencjonalną trawertynową fasadą kościoła. [5]
W porównaniu do innych wielkich kościołów rzymskich, prawdopodobnie zauważycie brak pomników nagrobnych w nawie głównej i tych kaplicach. Była to celowa polityka ze strony oratorian. [6]
Kaplice, początkowo otwierające się na jedną nawę, zostały w latach 1594-1606 przebudowane, aby zrobić miejsce dla naw bocznych. [16]
 |
| ROME - CHIESA DI SANTA MARIA in VALLICELLA - CAPPELLA DEL CROCEFISSO - SCIPIONE PULZONE - PL.WIKIPEDIA.ORG |
KAPLICA UKRZYŻOWANIA
Pierwsza kaplica po prawej stronie poświęcona jest Ukrzyżowaniu i ma freski autorstwa Giovanniego Lanfranco . Ołtarz jest dziełem Scipione Pulzone. [6]
Kaplica Ukrzyżowania to pierwsza kaplica po prawej stronie. W ołtarzu znajduje się dzieło Scipione Pulzone Ukrzyżowanie z 1586 roku, natomiast autorem malowideł na sklepieniu był Giovanni Lanfranco: Nałożenie korony cierniowej, Biczowanie i Modlitwa w Ogrójcu. [1]
Patronat nadał Camillo Caetani, patriarsze Alessandrii, a później przeszedł na Paolo Paganino z Modeny i ponownie na rodzinę Rossi, a w 1746 na markiza Giacomo Vettori. Ołtarz autorstwa Scipione Pulzone, przedstawiający krucyfiks , został ukończony w 1586 roku . Pod patronatem Paganina i po przebudowie w 1621 r. zmodernizowano dekorację, obejmującą sztukaterie łuku (wykonane przez Stefano Longo z alegoriami Sprawiedliwości i Męstwa) oraz sklepienie dachu, które otacza freski olejne autorstwa Giovanniego Lanfranco (Koronacja św. ciernie, Biczowanie i Modlitwa w ogrodzie). [4]
 |
| ROME - CHIESA DI SANTA MARIA in VALLICELLA - PL.WIKIPEDIA.ORG |
KAPLICA MATKI BOŻEJ BOLESNEJ - PIETA
Druga kaplica po prawej stronie poświęcona jest Matce Bożej Bolesnej. Dawniej w ołtarzu było Złożenie do grobu Caravaggio z 1602-04 roku, dzieło to zostało jednak zagrabione w 1797 roku podczas okupacji francuskiej, natomiast w późniejszym czasie nie wróciło na pierwotne miejsce, tylko trafiło do Muzeów Watykańskich. Obecnie w ołtarzu znajduje się kopia pędzla Michele Koeck. Kaplica ozdobiona jest freskami Angelo Caroselli: Całun oraz Pietà z Dawidem i Izajaszem. [1]
Patronat nadał Pietro Vittrici (...). Następnie przeszedł w ręce Ermete Cavallettiego. Po odbudowie otrzymał dekorację z polichromowanego marmuru i sztukaterii (1612) oraz freskami Angelo Carosellego (Całun w łuku i Pieta między Dawidem i Izajaszem w sklepieniu). Na ołtarzu umieszczono Złożenie Chrystusa do grobu autorstwa Caravaggia (1602 r.), który został usunięty przez Francuzów w 1797 r. i zastąpiony kopią autorstwa Michele Koecka, natomiast po jego zwróceniu oryginał przechowywany jest w Pinakotece Muzeów Watykańskich. [4]
„Widzę w was dwa wilki, które walczą ze sobą i muszą się rozszarpać na kawałki” – powiedziałby Caravaggio św. Filip Neri. Który z nich zwycięży?” – zapytał malarz. „Tego, którego będziesz najczęściej karmić” – odpowiedział Święty. (...) W tym czasie kościół był siedzibą oratorianów San Filippo Neri, z którymi Caravaggio był zawsze związany. Dzieło, zamówione przez Girolamo Vittrice dla kaplicy rodzinnej w kościele Santa Maria in Vallicella w Rzymie, zwanym także Nowym Kościołem [Chiesa Nuova], zostało przyjęte z niezwykłym uznaniem całego środowiska kościelnego. Płótno przedstawia prywatną scenę pochówku, intymną i cichą, pozbawioną cienia przyjemności. Również i w tym przypadku, podobnie jak w sztuce Merisi, kontrast światła i cienia jest dramatyczny, a skalarne rozmieszczenie postaci kieruje wzrok wiernych w stronę zwisającej ręki Chrystusa. (...) W ostatnich tygodniach ukazała się najnowsza książka Alessandro Zuccariego poświęcona Caravaggio „Cantiere Caravaggio” (wydawnictwo De Luca Art). Czytelnikowi towarzyszy odkrywanie nowości i toczących się badań, jak gdyby uczestniczył w swego rodzaju dzienniku studyjnym autora, poprzez dzieła dopuszczone do debaty i szczegółową chronologię. Dziś badania nad mistrzem lombardzkim stanowią rodzaj otwartego „placu budowy”, który wymaga ciągłej rewizji i studiowania. Zwłaszcza w ostatnich dziesięcioleciach, wraz z wykładniczym wzrostem liczby publikacji na temat malarza, studia Caravaggia rozszerzyły się do tego stopnia, że nawet dla historyków sztuki zorientowanie się w jego twórczości staje się skomplikowane. Cantiere Caravaggio wpisuje się w ten kontekst analizy: nie jest to tradycyjna monografia, [25]
 | |
|
KAPLICA WNIEBOWSTĄPIENIA
Trzecia kaplica po prawej stronie poświęcona jest Wniebowstąpieniu. Zbudowana została w roku 1581 na zlecenie rzymskiego bankiera Tiberio Ceuli. W 1868 roku przeszła w ręce rodu De Villanova Castellacci. W ołtarzu umieszczono Wniebowstąpienie, dzieło Girolamo Muziano powstałe przed rokiem 1587. Na początku XVII wieku kaplica została na nowo udekorowana marmurem i stiukiem. Freski są dziełem Benedetto Piccioli z 1624 roku. Przedstawiają one trzech egipskich ojców pustyni. [1]
Patronat nadano w 1581 r. Tiberio Ceuli, rzymskiemu bankierowi. W 1868 roku patronat przeszedł na rodzinę De Villanova Castellacci. Ołtarz z Wniebowstąpieniem autorstwa Girolamo Muziano, przed 1587 rokiem. Po odbudowie ponownie ozdobiono go polichromowanym marmurem i sztukaterią oraz konsekrowano w 1607 roku. Freski olejne na czapce malował Benedetto Piccioli od 1624 roku (San Coprete , Sant'Alessandro i San Patermuzio). [4]
Trzecia kaplica po prawej stronie jest poświęcona Wniebowstąpieniu i zawiera freski Benedetta Piccioli z 1624 r. przedstawiające trzech egipskich Ojców Pustyni : SS Copres, Aleksandra i Patermuthiusa. Ołtarz jest dziełem Girolamo Muziano. [6]
KAPLICA ZESŁANIA DUCHA ŚWIĘTEGO
Czwarta kaplica po prawej stronie, poświęcona Zesłaniu Ducha Świętego, powstała w 1579 roku dla bankiera z Pizy Vincenzo Lavaiana, następnie przeszła w ręce Diego del Campo. W ołtarzu znajduje się obraz Giovanni Maria Morandi - Zesłanie Ducha Świętego z 1689 roku. Dekorację sklepienia wykonał w 1602 roku Egidio della Riviera: Siedem kandelabrów, Chrzest Chrystusa oraz Mojżesz z Tablicami Prawa. [1]
Patronat nadano w 1579 roku Vincenzo Lavaiana, bankierowi z Pizy, który w momencie odbudowy przekazał go Diego del Campo, flamandzkiemu, „ tajnemu lokajowi ” papieża. W 1728 roku patronat przeszedł na hrabiego Pietro Girauda. Dekorację sklepienia (Siedem kandelabrów , Chrzest Chrystusa i Mojżesz z tablicami Prawa), ukończoną w 1602 roku, zaprojektował Egidio della Riviera. Oryginalny ołtarz przedstawiający Zesłanie Ducha Świętego wykonał flamandzki malarz Wensel Cobergher (1607 r.), ale w 1689 r. został zastąpiony obecnym płótnem o tej samej tematyce autorstwa Giovanniego Marii Morandiego. [4]
Czwarta kaplica po prawej stronie jest poświęcona Duchowi Świętemu danemu w dniu Pięćdziesiątnicy i ma freski autorstwa Egidio della Rivera. Ołtarz z 1689 r. jest dziełem Giovanniego Marii Morandiego. [6]
 |
| KAPLICA WNIEBOWZIĘCIA NMP - PL.WIKIPEDIA.ORG |
KAPLICA WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARYI PANNY
Piąta kaplica po prawej poświęcono Wniebowzięciu Najświętszej Maryi Panny. Została ona zbudowana dla bankiera z Genui Giovanniego Agostino Pinelli, będącego skarbnikiem papieskim. W ołtarzu znajduje się Wniebowzięcie pędzla Giovanni Domenico Cerrini. Kaplicę zdobią freski Aurelio Lomi: Historie z życia Marii, Historie z dzieciństwa Jezusa, Zaśnięcie Dziewicy, Koronacja Marii, Pochówek Marii, Rebeka i Eleazar oraz Jael i Sisera. [1]
Kaplica Pinellich, piąta kaplica prawej nawy. Udzielony patronatem genueńskiemu bankierowi Giovanniemu Agostino Pinelliemu, skarbnikowi papieża. Zachowało się w nim wiele oryginalnych dekoracji sztukatorskich, ukończonych w 1587 roku , według projektu Giacomo della Porta. Znajdują się tu także freski Aurelio Lomiego z Opowieściami o Marii i Opowieściami o Dzieciątku Jezusa w łuku, tondosy w sklepieniu z Dormitio Virginis, Koronacją Marii i Pogrzebem Madonny, a na ścianach Rebeki i Eleazara oraz Jaela i Sysery. Oryginalny ołtarz z Wniebowzięciem i apostołami autorstwa Giuseppe Ghezziego został w połowie XVII wieku zastąpiony ołtarzem Gian Domenico Cerriniego o tej samej tematyce. [4]
Piąta kaplica po prawej stronie to Cappella Pinelli, poświęcona Wniebowzięciu Najświętszej Marii Panny, w której znajdują się freski Aurelio Lomi . Ołtarz jest autorstwa Giovanniego Domenico Cerrini. [6]
 |
| ROME - CHIESA DI SANTA MARIA in VALLICELLA - CAPPELLA DEL INCORONAZIONE - CAVALIER d'ARPINO - PL.WIKIPEDIA.ORG |
KAPLICA KORONACJI MATKI BOŻEJ
Kaplica Koronacji Matki Bożej jest zlokalizowana w prawym ramieniu transeptu. Powstała ona w 1591 roku dla nuncjusza apostolskiego w Neapolu Alessandro Glorieri. W ołtarzu umieszczono obraz Cavalier d’Arpino Koronacja Matki Bożej z 1615 roku. W niszach stoją figury Św. Jan Chrzciciel i Św. Jan Ewangelista dłuta Flaminio Vacca z 1594 roku. [1]
Został on przyznany w 1591 roku Alessandro Glorieri, nuncjuszowi apostolskiemu w Neapolu. W 1592 r. zbudowano ołtarz główny ze starożytnymi kolumnami z zielonego marmuru, podobnymi do kolumn w przeciwległej kaplicy Ofiarowania, a kaplicę konsekrowano w 1594 r. z wyszukaną dekoracją z polichromowanego marmuru. W niszach znajdują się dwie figury św. Jana Chrzciciela i św. Jana Ewangelisty autorstwa Flaminio Vacca. Ołtarz przedstawiający Koronację Marii Panny został namalowany przez kawalera d'Arpino i ukończony w 1615 roku, dwa lata później został zmodyfikowany przez tego samego autora na prośbę Oratorian. [4]
Obie kaplice transeptu mają ołtarze o podobnej konstrukcji, z przepięknym polichromowanym marmurem na ścianach i edykułami z kolumnami korynckimi z ciemnozielonego brekcjonowanego marmuru (wyglądającego jak verde antico). Prawa strona poświęcona jest Koronacji Matki Bożej na Królową Nieba i zawiera parę posągów św. Jana Chrzciciela i Jana Ewangelisty autorstwa Flaminio Vacca z 1594 r. Ołtarz pochodzi od Cavaliere d'Arpino z 1615 r., a sztukateryjna alegoria Miłosierdzia i Religii jest ponownie dziełem Fancellego i Ferraty. Drewniana ambona, jest dziełem Borrominiego i nie pasuje tutaj, ponieważ została zaprojektowana dla klasztoru. [6]
 |
| ROME - CHIESA DI SANTA MARIA in VALLICELLA - MADONNA CON BAMBINO TRA SAN CARLO BORROMEO E SANT'IGNAZIO - CARLO MARATTA - PL.WIKIPEDIA.ORG |
KAPLICA ŚW. KAROLA BOROMEUSZA
Kaplica św. Karola Boromeusza znajduje się po prawej stronie przy prezbiterium. Budowa kaplicy rozpoczęła się w 1662 roku na zlecenie kardynała Federico Borromeo, została ukończona w 1679 roku. Kaplicę zaprojektował Camillo Arcucci, a Carlo Rainaldi pomógł ją ukończyć. Składa się ona z trzech pomieszczeń. Pierwszym z nich jest oktagonalny westybul z cenotafami. Drugie pomieszczenie w kształcie elipsy zostało zrealizowane przez Giuseppe Brusati Arcucci według projektu jego wuja, przy współudziale Carlo Rainaldi. Dekoracje wykonał Giovanni Francesco Rossi, a malowidła na ścianach to dzieła Luigi Scaramuccia (po lewej) i Giovanni Bonatti (po prawej). W trzecim pomieszczeniu umieszczono ołtarz z obrazem Carlo Maratta z 1680 roku Matka Boża z Dzieciątkiem i świętymi Karolem Boromeuszem i Ignacym Loyolą. Na sklepieniu znajduje się fresk Duch Święty datowany na 1729 rok. [1]
Pomysł budowy kaplicy pod wezwaniem św. Karola Boromeusza był dyskutowany od 1604 roku, przy poparciu kardynała Federico Borromeo, jednak projekt udało się realizować dopiero od 1663 roku, pod patronatem markiza Orazio Spada. Projekt Camillo Arcucci obejmował trzy kolejne pomieszczenia, bogato zdobione i został ukończony w 1679 roku. W pierwszym pomieszczeniu, ośmiokątnym przedsionku, znajdują się nagrobki z czarnego marmuru, postawione w 1733 roku, upamiętniające członków rodziny klientów. Centralne pomieszczenie na planie elipsy i przykryte sklepieniem zostało zaprojektowane przez Giuseppe Brusati Arcucci, bratanka pierwszego projektanta, przy pomocy Carlo Rainaldiego i ma cztery nisze otoczone kolumnami, o strukturze plastra miodu, w których powinny znajdować się posągi. Dekoracja (Gloria z mottem San Carlo, Humilitas z 1667 r. , Anioły i cztery medaliony z atakiem na San Carlo , świętymi Karola, Filipa Neri i Felicji da Cantalice, Wspólna Modlitwa San Carlo i San Filippo oraz Spotkanie św. Karola i św. Filipa) jest dziełem Giovana Francesco De Rossi. Na posadzce przedstawiony jest herb rodu Spada (pochowany jest tam jego członek, kardynał Fabrizio Spada). Na ścianach obrazy Luigiego Scaramuccii z 1673 r. ( Jałmużna św. Karola i Święty Karol wśród ofiar zarazy ). W ostatnim pomieszczeniu znajduje się ołtarz z obrazem autorstwa Carlo Maratty (Madonna z Dzieciątkiem Jezus pomiędzy świętymi Karolem Boromeuszem a Ignacym Loyolą 1672-1679). Fresk na sklepieniu, z Duchem Świętym, umieszczonym w poprzedniej miksty linearnej ramie, wykonał nieznany autor w 1729 roku. [4]
Po prawej stronie transeptu, na prawo od absydy, Cappella Spada jest poświęcona św. Karolowi Boromeuszowi i została ukończona dopiero w 1679 roku. Oryginalny projekt był autorstwa Camillo Arcucci, ale w jego ukończeniu pomógł Carlo Rainaldi. Znajdują się tu trzy pomieszczenia, pierwszy to grobowiec rodziny Spada z inskrypcjami nagrobnymi z czarnego marmuru, umieszczony w 1733 roku. Mała nawa ma sklepiony strop i sześć łukowych nisz przeznaczonych na posągi. Sklepienie nawy jest spektakularne, ma żebra ze sztukaterią i puttami, ale można mu zarzucić, że jest zagracone. Cztery złocone płaskorzeźby w tondi w tym sklepieniu są autorstwa Giovana Francesco di Rossi i przedstawiają sceny z życia św. Karola. Trzy dotyczą jego przyjaźni ze św. Filipem, a jedna przedstawia nieudany zamach na niego. Freski ścienne kościoła św. Karola autorstwa Luigiego Scaramuccii z 1673 r. W niszy po prawej stronie sanktuarium znajduje się pomnik Cezara Baroniusza z 1607 r. z jego portretem olejnym nad starożytną wanną z szarego marmuru. W sanktuarium znajduje się ołtarz autorstwa Carlo Maratty z 1680 r., Madonna na tronie z SS Karolem Boromeuszem i Ignacym. Fresk na sklepieniu przedstawiający Ducha Świętego pochodzi z 1729 r. , lecz twórca jest nieznany. [6]
 |
| CAPPELLA DELLA PURIFFICAZIONE DELLE VERGINE - CAVALIER d'ARPINO - CHIESA di SANTA MARIA in VALLICELLA, ROME, LAZIO, ITALY - PL.WIKIPEDIA.ORG |
KAPLICA OCZYSZCZENIA MATKI BOŻEJ
Pierwsza kaplica po lewej stronie jest poświęcona Oczyszczeniu Matki Bożej. Zarówno obraz w ołtarzu, jak i freski są autorstwa Cavaliere d'Arpino. Ołtarz pochodzi z 1627 roku, obraz w nim to Ofiarowanie w świątyni. Freski sklepienia z 1620 roku przedstawiają świętych Ambrożego, Monikę i Augustyna. [1]
Pierwsza kaplica lewej nawy. Przyznany Fabrizio i Cesare Mezzabarba z Pawii, początkowo był przeznaczony do ekspozycji starożytnego cudownego obrazu „Madonny Vallicelliana”. Wraz z pracami odbudowy patronat przeszedł na kardynała Agostino Cusaniego, a w 1854 r. na hrabiów Polidori. Dekoracja sztukatorska powstała po rekonstrukcji jest dziełem Stefano Longo, natomiast freski na sklepieniu zostały ukończone w 1620 roku przez Cavalier d'Arpino (Sant'Ambrogio , Sant'Agostino i Santa Monica). W 1885 roku odnowiono zniszczone freski. Ołtarz składa się z płótna z 1627 r., ponownie autorstwa Cavalier d'Arpino, przedstawiającego Oczyszczenie Dziewicy. [4]
Pierwsza kaplica po lewej stronie jest poświęcona Oczyszczeniu Matki Bożej, a obrazy są autorstwa Cavaliere d'Arpino . Ołtarz pochodzi z 1627 r ., a zniszczone freski na sklepieniu z 1620 r. przedstawiają św. Ambrożego , Monikę i Augustyna . Odrestaurowano je w XIX wieku. Sztukaterie są dziełem Stefano Longo. [6]
 |
| CAPPELLA DEI ADORAZIONE DEI MAGI - CESARE NEBBIA - CHIESA di SANTA MARIA in VALLICELLA, ROME, LAZIO, ITALY - PL.WIKIPEDIA.ORG |
KAPLICA OBJAWIENIA PAŃSKIEGO
Druga kaplica po lewej stronie jest poświęcona Objawieniu Pańskiemu. Obraz w ołtarzu przedstawiający Pokłon Trzech Króli jest autorstwa Cesare Nebbii z 1578 roku. Freski sklepienia są prawdopodobnie autorstwa Baccio Ciarpi.
Druga kaplica lewej nawy. Patronat nadał w 1578 r. Porzio Ceva, notariuszowi Izby Apostolskiej. Patronat nad kaplicą przeszedł z szlachty Ceva na szlachecki ród Ratto. Ołtarz, dzieło Cesare Nebbii z 1578 roku , przedstawia Pokłon Trzech Króli. Po odbudowie nową dekorację sklepienia z polichromowanym marmurem i sztukaterią powierzono ponownie Stefano Longo i ukończono w 1619 roku, nawiązując do motywów kaplicy Oczyszczenia. Freski na sklepieniu, w złym stanie, ukończył prawdopodobnie w 1625 roku Baccio Ciarpi. [4]
Druga kaplica po lewej stronie jest poświęcona Objawieniu Pańskim, a ołtarz przedstawiający Pokłon Trzech Króli jest autorstwa Cesare Nebbii z 1578 r. Dekoracje sztukatorskie i marmurowe są ponownie autorstwa Longo z 1605 r . Freski na sklepieniu są prawdopodobnie autorstwa Baccio Ciarpi i są źle zachowane, ponieważ do środka dostał się deszcz. [6]
 |
| CAPPELLA DEI ADORAZIONE DEI PASTORI - DURANTE ALBERTI - CHIESA di SANTA MARIA in VALLICELLA, ROME, LAZIO, ITALY - PL.WIKIPIEDIA.ORG |
KAPLICA NARODZENIA PAŃSKIEGO
Trzecia kaplica po lewej stronie jest poświęcona Narodzeniu Pańskiemu. Powstała ona w 1580 roku z fundacji Silvio Antoniano. Obraz w ołtarzu Adoracja pasterzy autorstwa Duranto Alberti pochodzi z końca XVI wieku. Dekoracja stiukowa jest dziełem Giovanni Guerra, freski wyszły spod pędzla Pomarancio. [1]
Trzecia kaplica lewej nawy. Patronat nadał Silvio Antoniano, przyszłemu kardynałowi, w 1580 roku. Ołtarz autorstwa Durante Alberti przedstawia Adorację Pasterzy (przed 1590 rokiem). Po rekonstrukcji ozdobiono ją sztukaterią (Giovanni Guerra) i freskami (Pomarancio), które nie są już zachowane. [4]
Trzecia kaplica po lewej stronie jest poświęcona Narodzenia Pańskiego, a ołtarz Adoracji Pasterzy autorstwa Duranto Albertiego z końca XVI wieku. [6]
 |
| CAPPELLA DELLA VISITAZIONE - FEDERICO BAROCCI - CHIESA di SANTA MARIA in VALLICELLA, ROME, LAZIO, ITALY - PL.WIKIPIEDIA.ORG |
KAPLICA NAWIEDZENIA
Czwarta kaplica po lewej stronie jest poświęcona Nawiedzeniu. Obraz w ołtarzu pędzla Federica Baroccii z 1586 roku, Nawiedzenie Najświętszej Maryi Panny szczególnie upodobał sobie św. Filip Neri. Freski sklepienia są dziełem Carlo Saraceni. [1]
Czwarta kaplica lewej nawy. Patronat nadał Francesco Pizzamiglio, weneckiemu, w 1582 roku. W połowie XVIII wieku przeszedł w ręce Filippo Sicuraniego. Ołtarz autorstwa Federico Barocciego z 1586 roku przedstawia Nawiedzenie i był szczególnie drogi św.Filipowi Neri. Po odbudowie, którą ukończono dopiero w 1611 r ., do 1617 r. wykonano dekorację sztukatorską, a rok później zamówiono freski autorstwa Carlo Saraceni (św.Mateusz , św. Jan Ewangelista i św. Jan Chrzciciel , ten ostatni już zaginiony). [4]
Czwarta kaplica po lewej stronie poświęcona jest Nawiedzeniu Najświętszej Marii Panny. Znajduje się w nim ołtarz autorstwa Federico Baroccii z 1586 r ., który szczególnie upodobał sobie św. Filip. Uszkodzone freski na sklepieniu są autorstwa Carlo Saraceni. [6]
„Zachariaszu, mamy gościa”. Wygląda na to, że Elżbieta zabrała głos, udając się na przyjęcie Marii. Federico Barocci uchwycił moment, w którym Isabel już przyjmuje swoją kuzynkę, ściskając jej dłoń. Obejmują się także ramionami, zbliżając twarze do pocałunku. Dwóch przyjaciół, którzy spotykają się na ulicy. W tym samym momencie pojawia się Zachariasz, zaglądając do wejścia, żeby zobaczyć, kto to jest. Wrażenia dnia codziennego, radosne pozdrowienia, a nawet gdakanie kury w koszyku zdają się mówić mi o tym, że Maryja i Elżbieta, dwie kobiety w ciąży, nie należą do Olimpu, ale do mojej okolicy. W historii, z osłami i mniej, z ciemnymi portalami i rękami pachnącymi czosnkiem, za pomocą których przygotowywane są znane smaki, to tam bez hałasu dzieją się wielkie spotkania. Kontemplując ten obraz wydaje mi się cudownie poczuć to, czego nie widać: ukrytą obecność obojga dzieci. Działają nawet niezauważeni, dając radość. Ta radość zarówno z dzielenia się tajemnicami, spełnionych nadziei, jak i pojawienia się nowych, udzieliła mi się, gdy kontempluję je w tej pracy. Pociesza mnie myśl, że ten ukryty strumień radości, który rośnie dzięki dzieleniu się i zaufaniu, trwa nadal dzisiaj, w historii. Isabel wychodzi z domu uśmiechnięta, by swoim życiem zaskoczyć okrucieństwo czasu. María przybywa ze swoim czarującym uśmiechem, bo wie, że wieczność może mieć dla niej czas i choć nikt o tym nie wie, ona już żyje jak nikt inny. [24]
 |
| CAPPELLA DELL'ANNUNCIAZIONE - DOMENICO CRESTI - IL PASSIGNANO - CHIESA di SANTA MARIA in VALLICELLA, ROME, LAZIO, ITALY - PL.WIKIPIEDIA.ORG |
KAPLICA ZWIASTOWANIA
Piąta kaplica po lewej stronie jest poświęcona Zwiastowaniu Najświętszej Marii Pannie. Powstała w 1589 roku dla rodziny bankierów florenckich Ruspoli. Dekorowana jest freskami autorstwa Andrea Lilli. W ołtarzu umieszczono Zwiastowanie – dzieło Domenico Cresti. [1]
Piąta kaplica lewej nawy. Patronat nadał rodzinie Ruspoli, bankierom florenckim, w 1589 roku. W 1591 roku ukończono oryginalną dekorację freskową autorstwa Andrei Lilli, z której zachowały się freski pod sklepieniem (Zwiastowanie o narodzeniu Dziewicy Joachimowi i Annie, Rebeka przy studni, Rachela ukrywająca bożki, Niepokalane Poczęcie, Winogrona Najświętszej Marii Panny ziemia obiecana, Oblubienica z Pieśni nad Pieśniami i Oblubienica wchodzi do sali bankietowej). Ołtarz z tego samego roku, przedstawiający Zwiastowanie, jest dziełem Domenico Cresti (zwanego „il Psignano”). Ze względu na zły stan zachowania fresków w 1662 roku zlecono wykonanie drugiej dekoracji z polichromowanego marmuru i sztukaterii. [4]
 |
| CAPPELLA DELLA PRESENTAZIONE DELLA VERGINE - FEDERICO BAROCCI - - CHIESA di SANTA MARIA in VALLICELLA, ROME, LAZIO, ITALY - PL.WIKIPIEDIA.ORG |
KAPLICA OFIAROWANIA NAJŚWIĘTSZEJ MARYI PANNY
Kaplica w lewym ramieniu transeptu poświęcona Ofiarowaniu Najświętszej Maryi Panny została zbudowana w 1589 roku z fundacji biskupa Angelo Cesi. W ołtarzu umieszczono obraz autorstwa Federico Barocciego z 1603 roku. Fresk na sklepieniu przedstawia Annę, Elkanę i Samuela, jest to dzieło Alessandro Salucciego. Alegorie ze stiuku Wiary i Nadziei są autorstwa Cosimo Fancelli i Ercole Ferrata. Ponadto umieszczono tu dwie figury św. Piotra i Pawła autorstwa Giovanniego Antonio Paracca. [1]
Na lewym końcu transeptu. Został zbudowany w 1589 r. na koszt biskupa Angelo Cesi i ozdobiony według projektu Martino Longhi starszego w 1591 r. polichromowanym marmurem i dwiema kolumnami ze starożytnego zielonego marmuru przy ołtarzu. W 1592 r. w odpowiednich niszach umieszczono posągi św. Piotra i Pawła, dzieło Giovanniego Antonio Paracca , a w 1603 r. dostarczono ołtarz przedstawiający Ofiarowanie Maryi w Świątyni autorstwa Federico Barocciego. Po pracach modyfikacyjnych dokonano całkowitej przeróbki dekoracji fresków, a na sklepieniu umieszczono Historię Anny, Elcany i Samuela autorstwa Alessandro Salucciego. [4]
Kaplica po lewej stronie transeptu jest poświęcona Ofiarowaniu Matki Bożej i posiada dwie figury świętych Piotra i Pawła autorstwa Giovanniego Antonio Paracca z 1592 roku . Ołtarz jest dziełem Federico Barocciego z 1603 r., a fresk na sklepieniu, przedstawiający Hannę, Elcanę i młodego Samuela , jest dziełem Alessandro Salucciego. Alegoria w sztukaterii Wiary i Nadziei jest autorstwa Cosimo Fancelli i Ercole Ferrata. [6]
 |
| KAPLICA ŚW. FILIPA NERI - CHIESA NUOVA - ROMA - TESORIDIROMA.NET |
KAPLICA ŚW. FILIPA NERI
Po lewej stronie absydy znajduje się kaplica dedykowana św. Filipowi Neri. Została zaprojektowana przez Onorio Longhi i wykonana w latach 1600–1604 dzięki Paolo Marucelli. Kopuła jest dziełem Pietro da Cortona. Freski na ścianach, przedstawiające sceny z życia patrona kaplicy, są autorstwa Cristoforo Roncalli. W ołtarzu znajduje się Święty Filip Neri i Madonna della Vallicella Vincenzo Castellani, jest to kopia dzieła Guido Reni. Pod ołtarzem w kryształowym relikwiarzu spoczywa ciało św. Filipa Nerii. [1]
Na lewo od prezbiterium. Poprzedzona owalnym przedsionkiem autorstwa Luca Berrettiniego, została zbudowana w latach 1600-1606 na koszt krewnego świętego Neri Del Nero, według projektu Onorio Longhiego, a ozdobiona marmurem i kamieniami szlachetnymi (marmur , alabaster , jaspis , masa perłowa , lapis lazuli , koral , onyks , agat i ametyst). Kopuła z latarnią nad ołtarzem jest dziełem Pietro da Cortony ( 1650 ). Na ścianach i sklepieniu znajdują się płótna Cristoforo Roncalli, zwanego „Pomarancio”, powstałe w latach 1596-1599 (być może zastąpione drugą serią tego samego malarza w 1620 r.) i przedstawiające sceny z życia świętego (Filippo słyszy śpiew aniołów, Filip uzdrawia Klemensa VIII z chiragry, Filip ratuje duchowego syna przed utonięciem, Filip w ekstazie pomagając choremu, Filip wpada do fundamentu i zostaje uratowany przez anioła, Filip w ekstazie w szatach kapłańskich, Śmierć Filipa ,Filip daje jałmużnę aniołowi, Filip wskrzesza Pawła Maksyma, Filipowi ukazuje się św. Jan Chrzciciel). Na ołtarz stworzono ołtarz Guido Reniego przedstawiający San Filippo Neri i Madonnę della Vallicella, który następnie przeniesiono do pomieszczeń klasztoru i tutaj zastąpiono mozaiką o tym samym temacie autorstwa Vincenzo Castellaniego (1765-1774). Ołtarz składa się z kryształowej urny, w której znajduje się ciało świętego ze srebrną maską, a dekoracje są efektem kolejnych przeróbek i renowacji, jakie miały miejsce aż do XIX wieku. [4]
Po lewej stronie transeptu, symetrycznie do kaplicy San Carlo Boromeusza, znajduje się kaplica poświęcona San Filippo Neri. Został zbudowany w latach 1600-1606 przez krewnego Świętego, florenckiego szlachcica Neri Del Nero, według projektu Onorio Longhi. Niezwykle cenne środowisko składa się z dwóch pomieszczeń, pierwszego ośmiokątnego i drugiego okrągłego, w całości pokrytych szlachetnym marmurem, alabastrem, jaspisem, macicą perłową, lapis lazuli, koralem, onyksem, agatem i ametystem. Renowacja przeprowadzona w latach 1994-95 pozwoliła na pełne przywrócenie pierwotnego blasku, będącego dziełem kamieniarzy Marchione Cremoni i Bartolomeo de' Laurenzi oraz złotnika Bartolomeo de' Bardi. Perfekcja projektu, z jakim wykonano całe dzieło, sugeruje ścisły związek z Opificio delle Pietre Dure, biorąc pod uwagę również klientów florenckich. Na ołtarzu, w miejscu słynnego obrazu Guido Reniego (przeniesionego do Pokoi San Filippo), znajduje się mozaika z San Filippo Neri i Madonną della Vallicella (1765-74) autorstwa Vincenzo Castellaniego. W kryształowej urnie wystawione jest ciało Świętego: srebrna maska zakrywająca twarz została wykonana w 1603 roku przez złotnika Tommaso Cortine'a. Sztukateryjne alegorie transeptu stworzyli Cosimo Fancelli i Ercole Ferrata. W każdej kaplicy kościoła znajdują się dzieła godne uwagi, do najważniejszych należą: ołtarz autorstwa Scipione Pulzone z Ukrzyżowaniem (1586) w pierwszej kaplicy prawej nawy; w drugiej kaplicy, poświęconej Piecie, znajdował się słynny obraz Caravaggia przedstawiający Złożenie Chrystusa do grobu (1602), obecnie zastąpiony kopią. W 1797 r. Francuzi usunęli z ołtarza, po traktacie w Tolentino, arcydzieło Caravaggia, które nawet po jego restytucji przez Antonio Canovę w 1816 r. nigdy nie wróciło na swoje miejsce w Vallicella, od tego roku faktycznie jest przechowywane w Pinakotece Watykan. W kaplicy na lewo od transeptu, poświęconej Ofiarowaniu Maryi w Świątyni, na ołtarzu znajduje się obraz ołtarzowy z 1603 roku autorstwa Federico Barocciego, który oratorianie z entuzjazmem napisali do klienta Angelo Cesi: „niesamowity aplauz i satysfakcja nie tylko dla nas, ale dla całego Rzymu”. W czwartej kaplicy po lewej stronie, Nawiedzenia, kolejne dzieło Barocciego powstałe w 1586 r., Nawiedzenie, jedyny obraz, który według zgodnych zeznań biografów Świętego szczególnie przypadł Filipowi do gustu (niewątpliwie ze względu na maryjny motyw ikonograficzny ), który w kaplicy „chętnie przebywał, bardzo lubił ten wizerunek Barocciego”. Z portalu po lewej stronie kaplicy Cesi (Podarowania Maryi), przechodząc przez korytarz, wchodzi się do
BIBLIOGRAFIA
[9] TURISMORELIGIOSO.EU (google tłumacz)
[10] TURISMORELIGIOSO.EU (google tłumacz)
[11] ORATORIOSANFILIPPO.ORG (google tłumacz)
[13] FILIPINI.EU - Hans Tercic
[14] ITALIAWIKI.COM (google tłumacz)
[15] SOVRAINTENDENZAROMA.IT (google tłumacz)
[16] PROFILBARU.COM (google tłumacz)
[17] LAMLETICO.IT (google tłumacz)
[18] TESORIDIROMA.NET (google tłumacz)
[19] TURISMOROMA.IT (google tlumacz)
[20] MONOROMA.IT (google tlumacz)
[21] IT.CATHOPEDIA.ORG (google tlumacz)
[22] GLISCRITTI.IT (google tlumacz)
[23] ORTICAWEB.IT (google tlumacz)
[24] ENROMA.COM (google tłumacz)
.png)
Komentarze
Prześlij komentarz